Traverse Dieren – de wegverlegging – een harde voorwaarde

Door: Adriaan Dolk

In de zomer van dit jaar mogen de inwoners van Dieren de uitwerking van de plannen voor de Traverse verwachten De keuze tussen variant 3a-kort en 3a-lang wordt in de komende tijd gemaakt. Daarna wordt er verder gewerkt aan een uitvoeringsovereenkomst.

De wegverlegging van de N348 ter hoogte van het landgoed Hof te Dieren maakt onderdeel uit van beide varianten. En met die wegverlegging is iets merkwaardigs aan de hand.

Al sinds het project Hart van Dieren en nu dus sinds de Traverse bestaat er twijfel over de noodzaak van zo’n wegverlegging. Want daar worden prachtige oude bomen voor opgeofferd en ook een smak gemeenschapsgeld. Maar door de jaren heen roepen onze bestuurders om het hardst dat de wegverlegging een harde voorwaarde is van de subsidiegever. De wegverlegging is naar hun zeggen onontkoombaar; geen wegverlegging, geen subsidie zogezegd.

En waarom zou de subsidiegever dat nu zo graag willen, vraag je je af? Want die wegverlegging heeft niets te maken met de verbetering van de verkeerssituatie in Dieren of met de samenhang tussen Dieren Noord en Zuid. En daar is het project Traverse voor bedoeld.

De Stichting Twickel benadrukt herhaaldelijk de voordelen van de wegverlegging. De geneugten voor Dierenaren om te wandelen in een “ontsnipperd” landschapspark (2008) Het herstel van zichtlijnen op datzelfde landgoed (2010). Het is van groot belang dat het landgoed Hof te Dieren wordt “hersteld” want het is een Rijksmonument (2011) Een provinciaal statenlid doet er nog een schepje bovenop en zei enige weken geleden dat het een voorwaarde is omdat door de afsluiting van de Doesburgse Dijk de verrommeling rond Hof te Dieren verdwijnt.

Maar wat zegt de subsidiegever zelf? Die vindt het allemaal niet zo belangrijk. VROM zegt: ja, die voorwaarden staan wel in de Rijksbeschikking waarmee de subsidie is toegekend, maar voor ons hoeft dat niet. Ze staan er in omdat de provincie dat zo wilde. Met ons is er met alle plezier over te praten om die voorwaarden er uit te halen. Maar als we niets van de provincie horen blijven die voorwaarden natuurlijk in de Rijksbeschikking staan.

Dat geeft dan toch een enigszins andere kijk op de zaak. De provincie wijst naar het ministerie VROM, maar die weet van de prins geen kwaad. De burgers die twijfels hebben over de besteding van gemeenschapsgeld vragen zich nu af: is dit wel zuivere koffie?

Temeer omdat de provincie met betrekking tot de wegverlegging nog een paar capriolen heeft uitgehaald. En die lijken te bevestigen dat de provincie de wegverlegging koste wat kost door wil drukken.

Met een beroep op de WOB is de provincie gevraagd waar precies die harde voorwaarde voor de wegverlegging is vastgelegd. In december 2010 laat de provincie in haar schriftelijk antwoord weten dat de subsidiegever haar in 2008 in niet mis te verstane bewoordingen te kennen heeft gegeven dat de subsidie wordt ingetrokken als de wegverlegging niet door zou gaan. Als onderbouwing ontvangt de vragensteller een lijvig dossier met allerlei besprekingsverslagen, waaruit hij dan zelf de gezochte informatie mag opzoeken. Na grondig doorspitten van de papierberg wordt in een besprekingsverslag van 2007 inderdaad een passage gevonden waarin een anoniem ambtenaar van Landbouw woorden bezigt die van toepassing zouden kunnen zijn. Helemaal duidelijk is dat niet en daarom de vraag gesteld of dit volgens de provincie de niet mis te verstane bewoordingen zouden kunnen zijn. In plaats van een ja of een nee verwijst de provincie naar een telefoongesprek in 2008 waarin de niet mis te verstane bewoordingen zouden zijn uitgesproken.

Wie die ambtenaar is kan niet worden onthuld. Het ministerie van Landbouw zegt desgevraagd dat de ambtenaar met pensioen is. Besprekingsverslagen zijn zoek en men vindt het niet belangrijk genoeg de zaak verder uit te zoeken. Het heeft er dus alle schijn van dat de provincie heeft verwezen naar een fantoom telefoongesprek door een fantoom ambtenaar. Nog steeds is niet duidelijk waar die harde voorwaarde dan is vastgelegd en wie die voorwaarde dan stelt.

Vervolgens komt het project in het stadium van de MER. De voortgang van het project moet anderhalf jaar wachten op een Milieu Effect Rapportage. Dat is belangrijk, want in die MER worden de ecologische aspecten van de verschillende varianten van de Traverse onderzocht en die conclusies kun je niet zomaar terzijde schuiven; ook de provincie niet.

De MER geeft klip en klaar aan dat uit ecologisch oogpunt de wegverlegging (bundeling van weg en spoor) niet wenselijk is. Maar In de provinciale nota 'Tracékeuzenotitie Traverse Dieren' (sept. 2011) onder punt 3.1 staat daarentegen vermeld: "Uit de MER blijkt dat de variant 'bundelen' beter scoort dan de variant 'niet bundelen'." De statenleden worden in deze notitie dus totaal verkeerd geïnformeerd. Alweer ten gunste van de zo innig gewenste wegverlegging. En alweer rijst de vraag: Waarom?

Enige weken geleden kwam de wegverlegging aan de orde in de plaatselijke politiek. Het college wil er niet over horen, omdat men bang is dat er ruzie met de provincie zal ontstaan als de gemeente er een punt van maakt. De overheden staan elkaar dus toe dat er geld op onduidelijke wijze wordt uitgegeven. Bovendien laten ze een MER uitwerken waarin wel of niet bundelen als een vrije keuze wordt gepresenteerd. De burger gefopt.

Kortom er lijkt werk aan de winkel voor de commissie integriteit van de provincie. Met name om boven tafel te krijgen waarom de provincie zo hoognodig die wegverlegging wil doordrukken? Speelt de Stichting Twickel mogelijk daarin een rol?

De stichting Twickel heeft sinds jaar en dag plannen op het ontsnipperde landgoed Hof te Dieren – een Rijksmonument - een appartementengebouw voor welgestelden neer te zetten. De wegverlegging en afsluiting van de Doesburgse Dijk garanderen meer rust en stilte voor de toekomstige bewoners en hun privacy is dan beter gewaarborgd. Vandaar ook de omheining, slagbomen en portiersloge die in de bouwplannen waren te zien.

Er blijven twijfels of zo’n 10 miljoen euro gemeenschapsgeld in deze crisistijd besteed mag worden om een projectontwikkelaar te gerieven. Want uiteindelijk is nog steeds niet duidelijk gemaakt wie die harde voorwaarde dan heeft gesteld. En niet te vergeten: waarom?

Adriaan Dolk, Dieren