Traverse Dieren – een Griekse tragedie

Pieter Brueghel de Oude, de toren van Babel

Door: Adriaan Dolk

Het project Traverse bestaat uit twee delen, een provinciaal deel (verbetering van de verkeersituatie in Dieren) en een gemeentelijk deel (ontwikkeling van het stationsgebied).

Het blijft een merkwaardige zaak dat indieners van een zienswijze op het project Traverse vier maanden – let wel: vier maanden – na indiening de gelegenheid krijgen hun hartenkreten ten overstaan van provinciale statenleden dan wel gemeentelijke raadsleden mondeling toe te lichten. De provincie biedt de gelegenheid op maandagavond 3 juni in Theothorne en de gemeente volgt een week later op 10 juni in het gemeentehuis. Er zou veel kostbare tijd worden gewonnen als het regel zou zijn om de  samenvatting – van maximaal één bladzijde tekst - tegelijk met de zienswijze in te dienen.

Op beide delen van het project zijn elk zo’n 100 zienswijzen ingediend. Je mag aannemen dat de ingediende zienswijzen niet overlopen van enthousiasme voor het project. Mijn inschatting is dat behalve de Stichting Historische Landschapsparken en het genootschap “Er zit muziek in de Traverse” alle indieners bezwaren naar voren brengen. Afgezien van de goed- of afkeurende inhoud mag je er van uitgaan dat elke spreker, inclusief wisseltijd, minimaal zo’n vier minuten nodig heeft om in zijn samenvatting iets te berde te brengen dat door de toehoorders als een zinnig betoog kan worden herkend.

Want als we aannemen dat de zienswijze zelf gemiddeld 5 A4’tjes beslaat dan is het werkelijk te hoog gegrepen te veronderstellen dat een zichzelf respecterend volksvertegenwoordiger een dossier van 500 bladzijden gaat zitten doorwerken als hij weet dat hij een samenvatting mag verwachten. Dat dossier laat hij onaangeroerd en hij wacht op de samenvattingen.

Daarom ga ik er van uit dat elke indiener van een zienswijze de geboden gelegenheid zal aangrijpen om een samenvatting op één of beide maandagavonden ten gehore te brengen. Als hij dat verzuimt is het bijna zeker dat zijn inspanningen om een zienswijze in te dienen voor niets zijn geweest. Een eenvoudig rekensommetje leert ons vervolgens dat het op beide avonden nog wel eens laat kan worden. Een boterhammetje meenemen is dus aan te raden. Vierhonderd minuten betekent dik zes en een half  uur aandachtig luisteren zonder pauze.

Dat de Traverse, evenals het voorgaande project Hart van Dieren, een treurspel is wisten we al, maar deze maal is het een tragedie die haar wortels vindt in de  bakermat van onze democratie.  

Adriaan Dolk, Dieren